Zapisy: www.biegpamiecisybiru.pl/rejestracja
Nadchodząca, czwarta edycja Biegu Pamięci Sybiru, która odbędzie się 12 lutego 2022 roku, przybierze zarówno formę biegu terenowego, jak i wirtualnego.
Bieg terenowy odbędzie się w Lesie Solnickim na placu 18. Białostockiego Pułku Rozpoznawczego (pomiędzy ul. Kawaleryjską, a ul. Filipowicza) i rozpocznie się 12 lutego o godz. 17:00. Uczestnicy będą mogli wziąć udział w niezwykłym wydarzeniu, w którym sportowa inicjatywa zostanie uzupełniona o rekonstrukcje historyczne. Biegacze w symboliczny sposób będą mogli uczcić pamięć deportowanych – na numerach startowych znajdzie się imię i nazwisko Sybiraka, wybrane przez uczestnika podczas procesu rejestracji (krótkie historie rodzin Sybiraków można przeczytać TUTAJ.
Chętni będą mogli również zamówić grawer na swoim medalu. Będzie można wygrawerować imię i nazwisko Sybiraka z listy lub kogoś bliskiego. Tegoroczny medal przybrał formę otwartej walizki, którą można obejrzeć na wystawie stałej Muzeum Pamięci Sybiru. Rewers medalu to symboliczne tory i nazwa kolejnej miejscowości na drodze Sybiraków. W tym roku to Workuta. Uczestnicy otrzymają również specjalne pakiety.
Bieg wirtualny również rozpocznie się 12 lutego 2022 r., a zapisy potrwają do 28 lutego. Uczestnicy będą mieli do pokonania jednorazowo minimum 5-kilometrową trasę, która zostanie zarejestrowana dzięki aplikacji. Każdy będzie mógł pobiec lub przemaszerować dowolną ilość razy. Kilometry pokonane przez każdego z biegaczy zostaną zsumowane, dzięki czemu będziemy mogli obliczyć do jakiej miejscowości na Syberii udało nam się symbolicznie dobiec. Uczestnicy wirtualnego biegu także otrzymają pakiety oraz medal i numer startowy.
NIE TYLKO SPORTOWE WYDARZENIE
Bieg Pamięci Sybiru to nie tylko wydarzenie sportowe, biegnąc chcemy upamiętnić ofiary wielkiej deportacji z 10 lutego 1940 r.
10 lutego 1940 roku do podstawionych wagonów towarowych trafiło ponad 140 tys. Polaków. Byli to osadnicy wojskowi i cywilni, którzy otrzymali albo zakupili ziemię we wschodnich województwach II Rzeczypospolitej, a także leśnicy z rodzinami – właśnie ich władza sowiecka postanowiła deportować w pierwszej operacji. Gdy zatrzasnęły się za nimi drzwi wagonów, wiedzieli, że nic ich już nie uratuje. We wnętrzu oblodzonego, zimnego wagonu (panował wtedy ostry mróz, poniżej -30 stopni Celsjusza), czekali przerażeni aż lokomotywa szarpnie całym składem, rozpoczynając powolną podróż na wschód – w głąb Związku Sowieckiego. W ciągu kolejnych miesięcy ich śladem, w takich samych lub nawet tych samych wagonach pojechali kolejni – rodziny ofiar Zbrodni Katyńskiej, uczestników i sympatyków konspiracji antysowieckiej, bogaci gospodarze, fabrykanci i handlowcy, urzędnicy i działacze polityczni, nauczyciele i kolejarze, wojenni uchodźcy z terenu Polski zachodniej, a także wielu, wielu innych…
W kwietniu i czerwcu 1940 roku, jak też w maju i czerwcu 1941 roku nie dokuczał im już mróz, ale śmiertelnym zagrożeniem w zamkniętych i przepełnionych wagonach okazywały się upały. Brak wody i pożywienia doskwierał wszystkim. W czterech wielkich operacjach deportacyjnych z lat 1940–1941 wywieziono na Sybir – czyli na Syberię, do Kazachstanu oraz na północne rubieże europejskiej części sowieckiego imperium, co najmniej 330 tys. obywateli polskich. Na wyznaczonym miejscu osiedlenia czekały na nich ekstremalnie trudne warunki klimatyczne, praca ponad siły, głód i ciągła walka o przetrwanie. Wielu nie przeżyło, a ci, którzy po latach powrócili, zapamiętali gehennę Sybiru na zawsze.
Teraz, gdy tych, którzy tego doświadczyli, jest coraz mniej, to my musimy pamiętać!
Fanpage: www.facebook.com/biegpamiecisybiru
Strona www: www.biegpamiecisybiru.pl
