Stanisława Sienczyło urodziła się w 1914 roku w Wierzchlesiu. W 1933 roku rozpoczęła pracę w Nadleśnictwie Złota Wieś. W 1935 roku wyszła za mąż za Wacława Grabanowskiego. 10 lutego 1940 roku została deportowana wraz z mężem do posiołka w obwodzie irkuckim. Po ogłoszeniu amnestii jej mąż trafił do Armii Andersa, ona zaś wyjechała do  Ałma-Aty. W 1946 roku wróciła do kraju. Rok później do ojczyzny i do żony powrócił jej mąż.

Na odwrocie fotografii widnieje dedykacja z 6 lutego 1942 r. zaczynająca się od słów: „Kochanemu Mężusiowi na wieczną pamięć…”.