W ciemny listopadowy wieczór spotkaliśmy się w nastrojowo zaaranżowanej sali multimedialnej Muzeum. W trakcie wieczornicy wspomnieliśmy Sybiraków i Sybiraczek, którzy odeszli w ciągu ostatniego roku. Słuchaliśmy wspomnień, muzyki i poezji.

Jak podkreślał w swoim przemówieniu Dyrektor Muzeum Pamięci Sybiru, profesor Wojciech Śleszyński: „Muzeum zawsze szczególnie pamięta o Sybirakach, to Państwo są dla nas najważniejsi”. Towarzysząca nad już prawie dwa lata pandemia uszczupliła także sybirackie grono. „Wiemy, że odeszło wielu Sybiraków, dlatego im wszystkim poświęćmy teraz minutę ciszy” – prosił zebranych profesor Śleszyński.

W ramach zaduszkowego wieczoru wspomniano Sybiraków i Sybiraczki, którzy byli z Muzeum związani szczególnie blisko. Byli to: Filip Antoni Przewłocki, Tadeusz Rymaszewski, Zbigniew Siemaszko, Eugenia Stolarczyk, Janusz Pietrzak, Józef Dzikowski, Walenty Jabłoński, Stanisława Deresz, Krystyna Zawadzka, Janina Lewczyk, Heronima Dzierma i Karolina Kaczorowska.

Przeżyliśmy chwile głębokiej refleksji nad życiem i śmiercią. Wysłuchaliśmy fragmentów świadectw, jakie pozostawili po sobie Zmarli. Obejrzeliśmy piękne, stare fotografie, na których występowali jako młodzi, radośni, nieświadomi czekającej ich przyszłości – niektórzy w tle z Białymstokiem, którego już nie ma. I te, na których byli już doświadczeni życiem, siwi, otoczeni przez rodzinę, z małymi wnukami na kolanach.

Muzyka wykonana przez Sensum Quartet przydała niezwykłego nastroju. Muzycy wykonali oryginalne, poruszające aranżacje melodii ludowych wschodniej Polski. Molowe dźwięki stanowiły oprawę dla starannie przygotowanego pokazu fotografii. Nie zabrakło także poezji – poetka Aleksandra Nowacka, Sybiraczka, przeczytała nam swój wiersz.

Prezes białostockiego oddziału Związku Sybiraków, Tadeusz Chwiedź, podzielił się refleksją: „Coraz więcej z nas odchodzi na wieczną wartę. Kto będzie następny? Tylko Ty wiesz, Panie…” – sparafrazował wiersz Aleksandry Nowackiej.