W poniedziałek gościem Muzeum Pamięci Sybiru był Dan Lande – twórca inicjatywy La Ruta de las Bobes (Śladami Babć i Dziadków), projektu o poszukiwaniu rodzinnych korzeni, pamięci, a także związków pomiędzy Polską, Ameryką Południową i Sybirem.
La Ruta de las Bobes (Śladami Babć i Dziadków) to inicjatywa mająca na celu upamiętnienie i odtworzenie historii osób, które wyemigrowały z Europy Środkowej i Wschodniej do Argentyny, Urugwaju czy Paragwaju i nigdy nie powróciły do swoich rodzinnych miejscowości. To podróż poprzez europejskie miasta, z których wyjechało pokolenie dziadków Dana Lande – autora – i innych osób, które chcą wziąć udział w projekcie.
Historia rodzinna Dana Lande nierozerwalnie łączy się z Polską, Sybirem, a tym samym z Muzeum Pamięci Sybiru:
– Wszyscy moi dziadkowie byli Polakami. Dwoje z nich przybyło do Argentyny w okresie międzywojennym, uciekając z Europy przed głodem i nędzą. Dwoje przeżyło Zagładę. Zostali zesłani na Syberię i wojnę spędzili jako więźniowie w łagrach. Nigdy nie chcieli rozmawiać o swoim życiu w Europie. Nigdy nie wrócili do Polski. Podobne historie przeżyło wiele babć i dziadków, którzy wyemigrowali z Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Mołdawii, Bułgarii, Litwy i Polski – mówi autor projektu.
Sposobem na poznanie rodzinnej historii i upamiętnienie bliskich stały się… talerze:
– 21 lutego 2019 roku przypadkowo stłukłem pięć talerzy, które należały do mojej babci i były w mojej rodzinie od ponad 70 lat. To był dla mnie dramat. Tamtej nocy nie mogłem spać, aż przyszedł mi do głowy pomysł: odwiedzić miasta, z których pochodzili moi dziadkowie, do każdego z miast zawieźć kawałek zbitego talerza, napisać na nim przesłanie i zostawić jako tablicę pamiątkową – opowiada Dan Lande.
Dan Lande postanowił rozszerzyć projekt również poza swoją rodzinę. Bada historie i upamiętnia przodków osób, które wysyłają do niego wiadomości z całego świata:
– Badam, eksploruję, szukam drogi do tego zapomnianego zaułka. I w ten sposób razem z innymi wnukami i wnuczkami rekonstruujemy poszczególne kawałki układanki. Przyjeżdżam do miasta, jestem łącznikiem między przeszłością a teraźniejszością, oczami całej rodziny, która po raz pierwszy widzi, gdzie narodziła się jej historia. Chodzę po ulicach, szukam śladów. Dostaję talerz, rozbijam go, maluję, wybieram miejsce na pomnik i składam hołd.
Podczas wizyty w Muzeum nasz gość zapoznał się z realizowanymi projektami edukacyjnymi. Mamy nadzieję, że wkrótce nawiążemy współpracę odnośnie wspólnych działań. 
